Ey Halkım

Sen benim güzel halkým

Üzerinde oynanan kumardan habersiz

Saf saf gidiyorsun ekmeðinin peþinden

Kalleþler ellerini oðuþtururken

Güneþ yine battý, üzerinden geçerek

Be derenin, kentin ve senin köyünün

Yarýn farklý mý olacak sanýyorsun

Ya çocuklar?

Onlarýn suçu ne neden

…Kahreden bir sevda dolaþýyor baþýmda

Doldum geldim yine

Kara gözlü yarin testisine

Kah yere vuruyor beni

Kah taç yapýyor baþýnda

Uzun uzun esiyor dümdüz ovalarýnda

Hayasýzca savuruyor

Ellerini her vuruþunda havada

Ben, ben, ben diyor

Bekle güzel halkým

Kendimizi böyle avuttuk ya

Ýþte her þey burada yatýyor

Eþeledikçe çýkýyor deðil mi topraktan

Yaðmur yaðdýkça

Ellerinin çamuru da gider

Ya ayaklarýnda ki o kahrolasý isteksizlik

Ya kendine olan güvensizliðin

Nasýl yeneceksin kendini

Korkutuyor deðil mi seni

Sonrada duyduðun sonsuz piþmanlýk

Ben buna yanýyorum

Buna üzülüyorum

Beni bu kahrediyor

Saçlarýmý bundan yoluyorum

Bundandýr benim asiliðim

Bu yüzden erken yatýyorum

Sabaha olan özlem bundandýr

Sana uzanan ellerim bundandýr uzun

Upuzun düzlükler

Tek þeritli yollar bundandýr

Memleketimi saran alevler bundandýr

Boðazýmdaki gedik

Dolaþan ayaklarým

Sana olan biteni kýsaca izaha kalkýþým

Bundandýr ey halkým

Sadece bundan



07 agustos 1997 Ankara

Kanber Ýhsan Öcel
Sosyal Medyada Paylaşın: