Hayat bana borçlusun

Hayat bana borçlusun

geliþimdeymiþ vefalý bir yokluk
beraber büyüyüp serpildik
ben þikayet etmedim oda terketmedi
ikimizde eksiktik
kimsenin kimseye sözü olmadý

benden baþkasýna çömertti
nedense hep beni inletip meletti
onun zenginliðinin bolluðunun farkýndaydým
sende al sende kazan sende çoðalt deyip durdu
ben beceremedim yada içimden gelmedi

azý sevdim galiba ondan belki
yazlarýmda kýþ ayazda koydu beni
sevgililerim bile azdý yada az kaldýlar
az onlara da yetmedi gün geldi
rengi doyumsuz dünyaya bir daha mý geleceklerdi

sonra yakýnlar arkadaþlar uzaklar
yakasý düðmesize çýkartýlar adýmý
kravatlýykende iki düðmem açýktý hep
tuturamadým hiç iki þeyi birbirine
eksikti iþim aþým ibadettim

hep hiçtim her þeyi hiç bildiðim gibi
toprak olacaðýma hiç þuphem yoktu
o toptakta yeþerip çiçekleneceðime inanmadým
bir arýnýn benden bal çalacaðýna
hiç her þeydi bende hiçlediðim ondan

ben yaratana borçluyum hayat bana
ödeþemedik iþte

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: