ÖLÜNCE İNSAN OLDULAR
Bu þiirimi yýllar önce, ölen insanlara ne kadar çok deðer verildiðini görünce yazmýþtým,
ÖLÜNCE ÝNSAN OLDULAR
Yaþar iken taþtan taþa vurulan,
Eseri horlanýp kalbi kýrýlan,
Her sözüne inat karþý durulan,
Ýnsanlar ölünce insan oldular.
Meyve veren aðaç taþlanýr dedik,
Döktük ham meyveyi ayvayý yedik,
Kimisi düdüktü kimisi güdük,
Ýnsanlar ölünce insan oldular.
Kimisi ressammýþ kimi filozof,
Ne deðerliymiþler of kine of of,
Yaþarken bunlara kof demiþtik kof,
Ýnsanlar ölünce insan oldular.
Çalýþana inek damgasý vurduk,
Yaban aya çýktý bakýp kudurduk,
Gidenin farkýna sonradan vardýk,
Ýnsanlar ölünce insan oldular.
Saðýrozan der ki cahillik bela,
Anlamadan kalkýp ters girdik yola,
Kimisi yobazdý kimi müptela,
Ýnsanlar ölünce insan oldular.
...........................Þair: Ýsmail SAÐIR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.