Biliyor musun Açelya, Aþk sonsuz bir okyanus sa Sen ve Ben Ay’la Güneþ gibiyiz. Ne zaman ayný hizaya gelsek, Met cezirler baþlýyor aramýzda Ve her defasýnda, Boðuluyoruz aþkýn girdabýnda.
Ne kadar inkar etsen de, Anlaþýlmaz biçimde, Mutsuzluktan besleniyor yüreðin. Oysa benim hayalim, Ýçinde yakamozlar oynaþan, Sakin, durgun, ýþýltýlý bir denizdi sadece.
Ah be Açelya, Sen ve ben, Gururun pençesinde iki yaralý yürek, Gömülüp bir sessizliðin içine, Ustalaþtýk hasrete kürek çekmekte. Ama, Demedi deme. Böyle giderse, Battý batacak gemi. Þiþirmezsek yeniden Sevgiyle yelkenleri
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAKAMOZ ŞİİRLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.