SİHİRLİ DEĞNEK

gün inmiþ, güneþ öpüþecek neredeyse sularla,
akþamýn hüznü düþmüþ, sis arkasýna saklý adalara,
yavaþtan solmaya baþladý iþte her yerde renkler,
yanýyor uzak sahillerde ýþýklar birer birer...

bir çocuk durmuþ yolun kenarýnda, sesinde göz yaþý,
belli ki yoksulluðu diz boyu, su görmemiþ saçlarý,
elinde kaðýt mendiller, sesleniyor gelene geçene,
"babama ilaç alacaðým , ne olur alýn sizde bir tane"...

diðer köþeden geliyor simitçinin gevrek sesi,
akþam simidi bunlar ile dolu yarýdan fazla tepsisi,
kim bilir onu da kimler , hangi acýlar bekliyor evinde,
satabilse simitleri bir oyuncak alacak hasta kardeþine...

karþý kaldýrýmda bir kadýn yürüyor vitrinlere bakarak,
belli ki eski elbiselerinin yerine gördüklerini koyarak,
biraz daha sýkýyor elindeki yarýsý dolmamýþ fileyi,
sýklaþýyor adýmlarý, taþýrmamak için içindeki öfkeyi...

biraz ilerideki iki genç sanki saklýlar köþe baþýnda,
aþklarý çýðlýk olmuþ, dünyayý tadýyorlar dudaklarýnda,
kenetlenmiþ elleri, ne gelen umurlarýnda ne geçen,
güzellikler yaratýyorlar kendi güzelliklerinden ...

bir adam, iki adým ötede sönmüþ sanki bütün ýþýklarý,
yýllarýn yükünü taþýmaktan çökmüþ artýk omuzlarý ,
belli ki tek düþüncesi bir an önce evine ulaþmak,
kaldý ise son sevdikleri, tükenmeden onlara kavuþmak...

bende onlarýn arasýndayým, gidiyorum evime ,
ama yüreðimin yarýsýný býrakarak onlarýn yüreðine,
birden nasýl istedim o an, sihirli bir deðneðim olmasýný,
hepsinin gönlünün muradý için, üstlerine dokunmasýný...

gün indi artýk, güneþi yutuverdi dalgasýz siyah sular ,
kendi dünyalarýna çekilmeye baþladý bile o insanlar,
þimdi önümdeki kaðýda bir melek resmi çiziyorum,
eline ucunda yýldýzlar saklý , sihirli deðnek veriyorum...

Nursen ATEÞ
13.07.2008 kýzýltoprak
Sosyal Medyada Paylaşın: