sensizlik þimdi çok yorgun
an be an taþýyorum yanýmda
her soluðumda bir kayayý daha ekliyorum sýrtýna
daha fazla yanmasýn diye karþý kýyýlar
sensizliði yastýk altlarýna saklamaya çalýþýyorum
ya anasýna baðýmlý çocuklar gibi eteðime yapýþýyor
ya da ben asýlýyorum yakasýna tüm günahlarýn acýsýyla
zincir uzuyor
yine sabah oluyor
yine gece
unutup sakinliði gökte cingar kopuyor
zaman da çaða ayak uydurmuþ
adeta uçuyor
gel gör ki
acýsý kývamýnda sensizlik
bir türlü yerini terk etmiyor
ve yýlmadan umut tohumlarý ekiyorum kýyýya köþeye
belkilerle yaþlarýmý tuzundan arýndýrýp
sabýrla suluyorum umutlarýmý
en çok da
hayallerimin baþý dik
öyle ki
gözlerin sensizlikten çýkan yaralý tenimi sarmalarken
çöl susuzluðunda kalan yüreðimi vahaya çevirmek için
avuçlarýmý dayayýp dudaklarýna
sözlerini kana kana içer oluþuma
yeþil umutlarýmdaki eflatun vuslatlar
þahitlik ediyor
umut bu ya
her gece yavaþça sýyýrýyorum perdelerimi
heyhat gökyüzü yine niye zifiri
yýldýzlarýn sýrtý dönük
ay baðýmlý da dünyaya
ýþýðý halsiz ve sönük
yakýyor penceremdeki aksimi beni yok sayýþlarý
ama ben silmedim ki yakamozlarý
aymazýnda mýsýn çaresizliðimin
kanýmýn sesi
içimin nefesi
gecenin matemi
günümün neþesi
özleme satmýþ yerini
sana susuzluk dilimdeyken
bir adýn kaldý ellerime
ve anlatamýyorum kimselere
diyecekleri þu
"bunlar hikaye"
inanýlmazýmsýn
gel artýk dinsin sýzým...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.