AD’SIZ bir yudumluk çayýn deminde kaldý umudum sen varsan yeþerecek her dal sevgiye ýþýk saçacak güneþim
ey hasretinden yollara düþtüðüm sevgili sensizliðin örsü eziyor yüreðimi bedenim yorgun ve yýlgýn hazin vedalarýndan her yaným acýr niye yoksun, varken bu kadar
asýrlaþmýþ hatýralardan çýkýp gelirsin düþlediðim her anda telaþa düþürürsün sana olan hislerimi unutturursun, acýya ýslýklý sesleniþlerimi uzanýrsýn kalbimin od’una tutuþturursun yeniden ateþi dün’müþ gibi
oysa en acýmasýz fýrtýnalarý sen geçirdin aramýzdan ne kanlar fýþkýrdý kýþlarýmýzdan ad"sýz nam’sýz býraktýn bizdeki her duyguyu adý konulmamýþ aþk mýydý yetim yada öksüzmüydü al yalaz’mýydý yarýnlarým oysa þimdi sensizliðinle yinede yarýmým yarým Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.