Her þey küçüldü
Ben dürülürken içime
Oturacak yer bile kalmadý
Sabiye
Maðrur eðildim döner baþým
Etraf karaydý mahþer bakýþlým
Yoktu kimsecikler
Mezarlýk kadar ýssýz ve sessiz ortalýk
Sabim ve ben zamansýz düþük
Üþüdük kulunç olduk
Kördüðümlü kirpiðe takýldýk
Saplandýk böðrüme
Ýçime içime çakýldýk
Hazýrlan þimdi
Kulise yýðýlmalýydýk
Al kundaklý sabi aþkým
Sarýldým sarýldým
Kývrýldýkça içime ayazýný ýsýttým
Düþüyoruz öyle ya yer kalmadý
Savaþçý dirayetinde
Ýnadýna kýrýlmaz ayaklarým
Arzdan salýnmýþ ürkek sabim
Yorgun maya kadar yýlgýn
Çaresiz direkler arasýnda ki benim
Sýrtýmda kývamsýz duvar
Külçeli omuzlarým kusursuz
Uçkursuz beynime yuvalanmýþ
Ýçten týrmalýyor karýncalar
Tepeden týrnaða bedensizim
Tatlý tatlý üþüyorum
Eriyor kollarým.
uf!
Hadi tut beni
D/üþüyorum…
Habibe E. Aðaçdelen / Deli Rakkase 2008