çocukken ne olacasýn diye sorduklarýnda hep ressam derdim .. okuldayken öðretmenlerimden çizdiðim resimlere övgüler alýp sergilere katýldýkça daha bir azimle çizerdim portreyi yada manzarayý.
çocuk; yermeyle deðil övmeyle hayata hazýrlanýr .. fýrsat verselerdi .. þovalyemi ufka dayayýp tualde T’ye alacaktým hayatý... dünya pazarýnda dünyanýn gelmiþine geçmiþine bastýðýn kahkahayý, içindeki acýyý haykýrýrcasýna sallaycaktým fýrca darbelerini bazan da minik bir bebeðin çýðlýðýnda korkuyu resmedecektim ama içinde insanlýk olan kursagýmda kaldý diðer umutlarým gibiii ... {{@su’þça}}
Sosyal Medyada Paylaşın:
sultanım _sultanım_28 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.