Öylesine kabullenmiþtim ki Bunu sana açýklamak bile imkânsýz Benim, senin, sana olan sevgimin Büyüsü bozulur korkusu Beni içten içe büyük acýlarla bezenmiþ Ölüme götürüyordu sanki.
Ne yapacaðýmý bilemiyordum, Yusuf gibiydim kör kuyularda sanki çýkýþým yoktu Akrebe intihar hakkýný veren rabbimden Bu ýzdýrabýn bitmesini istiyordum sürekli Hastaydým yataða düþmüþtüm, Sen o kötü günlerimde bile o saflýðýnla, Hayatýnda hiç günah görmemiþ çocuksu, Ürkek, etrafýna hayat ýþýðý yayan gözlerinle Yine de beni yalnýz býrakmýyordun.
Sen suya benziyorsun, hayatýn kökenine yani Ben seni deliler gibi seviyordum ya Bu sevgiyi de bir türlü Kendime layýk göremiyordum. Sanki Allah’ýn bana bu kadar Büyük bir lütuf vermesi imkânsýzdý Karar verdim eðer ikimizin de Sorumluluk sahibi olarak Bir hayat sürmemiz gerekiyorsa Bu aþk ölmeliydi.
Günler geçiyordu ve ben Ne yapacaðýmý bilmediðimden Ýçinden çýkýlmaz bir kaos un Ýçersinde boðuluyordum Karar verdim Seninle bir daha asla görüþmeyecektim.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.