KURBAN
Alýn denen bu çilekeþ tahtaya,
Kurbanlýk koç yazan kalem utansýn…
Hasret koydu kara sevdam Kâhta’ya,
Kurbanlýk koç yazan kalem utansýn…
Hazan oldu çocukluðum gençliðim?
Gitti kurtlar sofrasýnda dinçliðim,
Dillerdedir her gün çilem açlýðým,
Kurbanlýk koç yazan kalem utansýn…
Vurulduðum kafes taþtan demirden,
Beter günler kara renkli kömürden,
Anlamadým bir þey ben bu ömürden,
Kurbanlýk koç yazan kalem utansýn…
Koparýldým nice nice iþimden,
Yuvam çöktü ayrý düþtüm eþimden,
Hiç eksilmez bela dertli baþýmdan,
Kurbanlýk koç yazan kalem utansýn…
Cantekin der; umut sürsün mahþere,
Hazýr gönlüm nice kahpe hançere,
Yýlma diren dik dur olma biçere,
Kurbanlýk koç yazan kalem utansýn…
BURAM BURAM ÖZLEMSÝN KÂHTA’M Kitabýmýn elden geçirilen þiirlerinden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.