meþru bir yalandýr ovaya yayýlmýþ zulüm
gazele can veren iki nar tanesidir gözlerim
güneþe gölge yaðmur bulutuysa sevincim
içimdeki sis perdesiyle kuþatýrým sizleri
çiy tanesidir boðazýmý yakan alev düþü
ey usum sakla kendine bu güzel kenti
yosun yataðýnda üþüyen zambak misali
ayrý memelerden ayný aþký içtik bilmeden
hepimiz yalnýzýz þarkýlarý dil susturan vadide
guruba karþý söndürün iklimsiz vahþeti
ruhumu acýlaþtýran yüreðime
hapsedilen gözyaþlarýdýr deniz
halden anlar uyaksýz sözler
þaþma tanrým bu gala da dipsiz
çocuklar dalgalarý kuþanmýþ
kime sorsan has bir tuz içeriz