Bir türlü adýný koyamadým aþkýmýzýn. Bir serçenin göz yaþý mý desem, Son damlalarý olduðunu bile bile. Yoksa bir ceylanýn gözlerindeki sevinç mi desem, Avcýdan son bir kez daha kurtulunca. Yok yok bir türlü adýný koyamadým aþkýmýzýn.
Hani diyorum bir adý olsa aþkýmýzýn, Ýsmiyle çaðýrsak onu her kaybettiðimizde. Yani bülbül,kerem,mecnun desek aþkýmýza, Hiç olmazsa bir yadý olurdu aþkýmýzýn,her unuttuðumuzda.
Biz en iyisi bir isim koyalým aþkýmýza,en güzelinden. Ta ki kýskansýn onu ay , her parladýðýnda. Dökerken yakamozlarýný denize çatlasýn kýskançlýktan. Ne yapýp edip bir isim bulalým aþkýmýza. ilan ederken aþkýmýzý daða taþa o isim kalmalý kulaklarda. Sonuçta mutlaka bir adý olmalý aþkýmýzýn,öðle bir þey olmalý ki; O anýlýnca rüzgar sesini kesip dinlemeli, Dökülünce dudaklardan o,sessiz býrakmalý bulut tanelerini. Bir adý olmalý aþkýmýzn ,mutlaka bir adý olmalý.
ankebut
Sosyal Medyada Paylaşın:
ankebut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.