Bir tren istasyonunda Vakit akþam üstü Oturuyoruz Bir vedanýn ölüm kokan anýndayýz Son randevumuz bu onunla Ne o gitme dedi Ne de ben kalmak istedim Birbirimizden gidiyoruz bugün Son randevumuz bu onunla Vakit geliyor Tren birazdan kalkacak, Ben gidecem, o kalacak Yürek buruk, Gözler yaþlarda boðulmuþ, Uzaklaþýrken attýðýmýz her adým azap bize, Ama gidiyorum artýk, Son randevumuz bu onunla Ve vagondayým, Bir el sallayýþý vardý bana gözleri yaþlý Dayanamadým, kokusunu yaydým vagona Ýstemesemde gidiyorum Ne yazýk ki son randevumuz bu onunla
Sosyal Medyada Paylaşın:
hasan.berfe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.