BİRBİRİMİZİ ANLIYORDUK

Dudaklarý alev olup,
Yangýnlara çaðýrýrken;
Sözleri beni uyarýp,
Hemen kaç diyordu.
Kalbi kendine çekip,
Yaklaþ diye baðýrýrken;
Gözleri sakýn durma,
Uzaklaþ diyordu.
Ben onu duymuyordum,
O bana uymuyordu.
Ben aþký arýyordum,
O heyecan sanýyordu.
***
Ruhu her gece yanýma gelip,
Aklýmý baþýmdan alýrken,
Bedeni köþe bucak kaçýyordu.
Gözlerim her yerde onu arayýp,
Önüme gelene sorarken,
Gerçekler yalana,
Yalanlar gerçeðe karýþýyordu.
Ben onsuz yapamýyordum,
O benimle olamýyordu.
Ben ona muhtaçtým,
O bunu umursamýyordu.
***
Öyle çaresizdim ki;
Sanki her þey ona baðlýydý.
Dilerse bahar olup çiçek açýyor,
Dilerse kýþ olup þimþek çakýyordu.
Dilerse benden uzaklara kaçýyor,
Dilerse damarýmda dolaþýyordu.
Öyle acizdim ki;
Varlýðý karanlýðý aydýnlatýyor,
Yokluðu aydýnlýðý karartýyordu.
Ýsterse canýma can katýyor,
Ýsterse canýmý yakmak için,
Ateþime odun atýyordu.
***
Kul kulu bu kadar sevemezdi.
Ýstese de böyle deðer veremezdi.
Onda baþka bir þey vardý,
Beni önüne katýp savuran.
Baþka bir þey vardý,
Yüreðimi kasýp kavuran.
Sanki o cennet ben cehennemdim.
Bir arada olamýyorduk ama,
Birbirimizi tamamlýyorduk.
Nedenini bulamýyorduk ama,
Ýmkansýz olduðunu anlýyorduk.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: