Yürekli bir adamdý o, yüreði alev alevdi; Gözleri bir güzel gördü, adam o güzeli sevdi. Adam yerde, kadýn gökte, güneþ tutmak aþktan kolay! Bir bakýþla baþlayan aþk, þimdi devden büyük devdi.
Kendini seveni sevdi, sevgiyi görendi adam! Kalem izi, kalp sözüyle aþka can verendi adam! Sabrý sabrýný denedi, anlattý büyük yangýný; Hasretten kül oldu ruhu, zamana direndi adam!
“Seviyorum dedi” adam, çýkmaza girdi tüm yolu; Vuslat için yol aradý, yol vermedi Anadolu; Gök mü kýskandý bilinmez, yere indi yýldýrýmlar; Aþkýn yaþanmýþ tarihi kalp kýrýklarýyla dolu.
Son mermi de patlatýldý, tetik düþmüþtü bir kere; Tüm ýþýklar sönüverdi, kapandý demir pencere; Bir “ Hoþçakal” yetiyormuþ kýyametin kopmasýna; Kalem sustu, dil yutkundu ve son þiir düþtü yere.
29.05.2020/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.