Unuttuk !
Dünya meþakkatine, öylesine daldýk ki
Ömür adlý sürenin, dolduðunu unuttuk.
Yasak olan ne varsa, öylesine deldik ki
Son nefesin aniden geldiðini unuttuk.
Hayatýn akýþýna, kaptýrdýk akýllarý.
Kaldýrdýk önümüze çýkan tüm çakýllarý.
Diploma olsun diye bitirdik okullarý.
Ýlimin cehaleti, sildiðini unuttuk.
Gezip tozduk neþeyle, ülkeler, illeri.
Söndürdük ateþleri, savurarak külleri.
Büyütüp yetiþtirdik, en nadide gülleri.
Her çiçeðin sonunda, solduðunu unuttuk.
Kaygýsýzca yaþadýk, bu dünyanýn hanýnda
Yalnýzlýk hissetmedik, eþin, dostun yanýnda.
Ne kadar reddetse de her insanýn sonunda,
Hakikatle baþ baþa, kaldýðýný unutuk.
(Onuncuköylü)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.