Ve Gece Ve Veda

Söylenmedik sözler kalsýn içimde
Bu öyküde dünyayý kendi hâline býrakýyorum
Ne yaparsýn belâ olmak da vardý her nefeste
Ellerine bin düðümlü vedâlar býrakýyorum
Ellerim terlemiþ yiterken ellerin ellerimden
Solgun yapraklara isim yazmýþýz/ gidiyorum
Ellere yaðmur düþerken geceden
Ellere damlalar düþerken geceden

Yüreðime hicrân imzalarý düþerken þafak vakti
Kurumuþ dallar tarar gün ýþýðýný, gidiyorum
Ýþlenmemiþ dizelere düþerken mühürlerim
Ýðde kokularýna verdim gönlümdeki yerini, biliyorum
Kayýyor kalem terlemiþ ellerimden
Sevda beyaz sayfalarda bir anýymýþ/ gidiyorum
Yüreðe yalan düþerken geceden
Yüreðe ziyan düþerken geceden

Siperi geç kazmýþ bir asker gibiyim
Yürekten arza gül rengi vedalar salýyorum
Delice çözülür de dil, yakarken âþkýn sözlerini
Hasret hikâyelerinin bitmez cümlelerini siliyorum
Âþkýn ilk celsesinde serzeniþ kalemini kýrarken
Son cümleleri berdûþluða vermiþiz/ gidiyorum
Boþ ver, diyerek vedâyý geceden
Boþ ver, bilerek vedâyý geceden


Terlemiþ defterler, küflenmiþ kitaplar
Ben bu handa gecenin öykülerini yazýyorum
Emanetçi ilhamlarý yüreðime hapsedip
Mahpus sevdalarda duvara bir çentik atýyorum
Ýsyan bayraðý yanmýþ gözlerinin alevinden
Meðer sevda sözü kolay denmezmiþ/ gidiyorum
Þiire çekip dumaný bu geceden
Þiire çekip efgâný bu geceden

Ben gidiyorum, ilk geceden

Ali Rýza DUMAN



Sosyal Medyada Paylaşın: