çocukken nenemden duymuþtum kýrk ikindi yaðmurlarý kýrk ikindi kýrk gün yaðarmýþ hep ikindi vakti
çocuk aklýmda kalmýþ iþte her gün her gün yurttan yürüyerek okula giderken yaðardý hep biraz bulut biraz güneþ biraz kararýrdý gökyüzü biraz açardý ardýndan her yer apaydýnlýk
kýrk ikindi yaðmurlarý ne zaman yaðardý unuttum hatýrlamýyorum ilkbahar mýydý o zaman sonbahar mýydý mevsim okul yolu vardý hep ilkbaharda da sonbaharda da
yaðmadý yaðmadý bu sene yaðmadý hiç dereler cýlýz bu yüzden göller boþ bu yaz susuz geçecek kuraklýk nanik diyecek derken kaç gündür bir yaðmur bir yaðmur ki sormayýn gitsin her gün ikindi vakti
hava bir bulutlu kapalý ve karanlýk bir açýk güneþ ýþýlýyor apaçýk aydýnlýk kýrk ikindi yaðmurlarý mý bu acaba nenem sað olsaydý da sorsaydým
"Gök gürlüyor öte daðlarda. Ne þimþek var, ne yýldýrým; hava ne kadar da naif. Karþý daðlar yemyeþil. Uçlanýp uzamýþ otlar, yapraklanmýþ aðaçlar, renk renk çiçekler. Bardaðýmda kýrmýzý þarap; yaðmuru dinliyorum düþleyerek. Ve yaðmura raðmen susmadan ötüþen kuþlarý. Ne mutlu deðil mi bana. Bencil olmayalým; darýsý baþýnýza tabii..."
29/Mayýs/2020/Koruköy
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tevfik Tekmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.