KEŞKE ÇOCUK KALSAYDIM
Bir seni bilirim birde adýn geçince heyecanla atan kalbimi
Peki ya sen biliyormusun bendeki yerini
Hatýrlýyor musun birgün bana seni nekadar sevdiðimi sormuþtun bende gülmüþtüm demiþtim ki çocukken sorsaydýn bu soruyu iki kolumu yanlara açýp iþte bu kadar derdim ama sen olgun bir yaþýmda sordun o yüzden seni tuz kadar seviyorum demiþtim ve sende çok duygulanmýþtýn
Keþke hep çocuk kalabilseydim kollarýmý açýp seni bu kadar çok seviyorum demek isterdim
Ama biz büyüdük büyüdükçe yalanlar vurdu yüzümüze
Hani seviyordun
Hani her nefeste bir þiir yazýyordun
Ne oldu
Þiirlerin mi miadi doldu yoksa senin sahte sevginin mi
Þimdi bana sorsan desenki benden nefret mi ediyorsun
Hayýr asla senden nefret etmiyorum
Bilakis sana teþekkür ediyorum
Sen bana hayatý insanlarýn kalleþliðini ve kimseye deðerinden çok deðer vermemem gerektiðini öðrettin
Hani bir söz varya kötü ev sahibi insaný ev sahibi yaparmýþ
Sende bu hayatta beni taþ kalpli yaptýn
Gidiþinin ertesi kader dedim avuttum göz bebeklerimi
Zaman içinde seni soranlarýmda oldu
Onlarada gelecek o benden gitmez diyemedim
Sahi nasýl bir duygu banada anlatsana
Seveni yarý yolda boynu bükük býrakmak
Onun acýsýný bir flim izler gibi izlemek
Zevklimi
Banada anlat yada sen sus
Dökülmesin dudaklarýndan sözler
Benim kulaklarým sana saðýr gözlerim kör ve bedenim hissiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
KeLeBeK EtKiSii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.