Kendimi kandırdım
gidiþini haber duymak zulümdü
kendimi kandýrdým þakadýr deyip
engel olamamak susuz ölümdü
kendimi kandýrdým vak‘adýr deyip
ne kasýrga oldum ne efil oldum
kimseye ne vekil ne kefil oldum
bu mahzun hasretle sersefil oldum
kendimi kandýrdým cakadýr deyip
sevgimin buharý bulut bitirdi
verdiði ýstýrab cana yetirdi
gidiþ haberini karga getirdi
kendimi kandýrdým sakadýr deyip
açamadým bunca zaman bir çýðýr
kendime seslendim aðla ve baðýr
gafletle vurulmak o kadar aðýr
kendimi kandýrdým yukadýr deyip
huzurdan umuddan bile kaçýldý
gömlek düðmeleri yere saçýldý
bir araya gelmez hayli açýldý
kendimi kandýrdým yakadýr deyip
terk etmekle nasýl bir hayal kurdun
böyle yýpratmazdý vursaydý ordun
saçlarýma sönmez ateþler vurdun
kendimi kandýrdým tokadýr deyip
hesabýný tuttum erkenin geçin
þamarýný yedim meçhulün hiçin
yalnýz sana sitem etmemek için
kendimi kandýrdým fakadýr deyip
eleþtirdi akýl verdi kimisi
olmak istemedin aþkýn hâmisi
vira aldý kaçtý imdat gemisi
kendimi kandýrdým takadýr deyip
seni ve sevgini istedim övmek
Aydýn’nýn nasibi dizini dövmek
vaadimdi seni ebedî sevmek
kendimi kandýrdým bekadýr deyip
20. 04. 2020, Almanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Bayrakdar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.