ÇAY KOKULU AKŞAMLARI ÖZLÜYORUM
Ey yýllar, mutlu düþlerimi geri ver.
Kim yolladý ayrýðý, onu ben istemedim.
Anýlara rastlamýþtým o köþe baþýnda
Seni anlattý ihtiyar telefon direði bana.
Yere düþen bir kadeh gibi daðýldý düþüncelerim.
Binlerce resmi geçti gözlerimden çocukluðumun
Kafamdaki düþünceler öyle daðýnýk, yanýmda olmalýydýn
Bir annenin küçük yavrusu gibi
Aradým seni, aradým soluksuz.
Geçerken yine istasyon caddesinde
Gecenin karanlýðýnda bir gurbet türküsünü
Çalýyordu tren düdükleri...
Gözlerimden akan seller, gurbetin mektuplarýydý.
Hiç bitmeyen hasretini yazýyordu hala
Ellerim seni arýyor, gözlerim seni bakýyor
Seni özlüyor þu kahrolasý ozan yüreðim !
Kar yaðýyordu Frankfurt’un sokaklarýna
Ben hasretine üþüyordum
Sevgi dolu ateþler yakarken yüreðimi
Nasýl yaþardým bilemiyorum...
Sana hep yazýyordum
Onlarý ; zorla dinletiyordum Sultan’a
Önceleri acýyýp o da dinliyordu göz yaþlarý ile
Bazýlarýnda ise gülüyordu kahkahayla
Sonra ’’ yeter delisin’’ diyordu bana !
Sonra yokluðun çýktý karþýma akþamýn karanlýðýnda
Korkular sardý koþtuðum gurbetin sokaklarýnda
Hasreti sel olmuþ bulutlar yaðdý gözlerimden.
Çay kokulu akþamlarýný özlüyorum memleketimin
Bir kaset atýyorum teybe
Ýyice acýlarým zývanadan çýkýyor !
Göz yaþlarým karýþýyor camdaki yaðmurlara...
Sanki benim, acýlarýn deneme tahtasý
Binlerce anýlar dansediyor karanlýðýmda
Sussun artýk bu þarkýlar þiirler
Yoksa kaybolduðum sokaklarda
Bulamayacaðým kendimi.
Aygün Deniz 29.05.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.