Ýnsanlýðýn öldüðü yerden baþladým sonra savaþtan acýlara doðru yol aldým.Kavgalardan öncesine vardýðýmda insanlýðýn son demlerine denk geldim.Biraz daha gittim habil ve kabile kadar hiç durmadým.Elindeki taþ ile öldürecekken Kabil,Habili durdum þahit oldum ilk ölümüne insanýn.Çýðlýk çýðlýða koþtum yýllarca.Ýki adým ötede kendimle karþýlaþtým.Hiçbirþeyden habersiz bügüne geliyorum.Bügün yine göremedim düþümdeki insanlýðý.Þimdi yarýna uyuyorum,düne ölmüþken.
Mehmet Oruç
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet oruç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.