PEK KUSURSUZ!

Biraz deðer verince, kendini bir þey sandý;
Hâline de bakmadan kaprislerine kandý.
Bir dost kazanmak varken, yine kazanamadý;
Anlasa, anlamasa, hâli pek periþandý...

Tutkusu, özentisi kendine göre azdý;
Her þeyi iyi bilir, asla yanlýþ yapmazdý.
Hüzünlü olsa bile güler, coþar, oynardý;
Hatta dünya yýkýlsa, asla umursamazdý...

Bencillik ve kýskançlýk özelliklerindendi;
Hýrçýnlýk ve çýlgýnlýk güzelliklerindendi.
Beðenmezdi kimseyi, “Hayýr!” ilk sözündendi;
Piþmanlýk duysa bile piþkinlik özündendi...

Derin iç dünyasýnda mutlak yapayalnýzdý;
Bilinçaltýnda ise, çeliþkiler durmazdý.
Kararsýzlýk düþmaný olunca hiç onmazdý;
Umut tükenmez ancak gerçeðe inanmazdý...

30.11.1999
(Nasýl Ýstersen! adlý eserimden.)
Sosyal Medyada Paylaşın: