Açmaya yaramı geç kaldım..

Açmaya yaramý geç kaldým..

Çiçekler kurumuþ gönül þehrimde
Kýrýlmýþ aðaçlarýn meyve veren dallarý...
Belli ki bahar bitmiþ

Dudaklarým kurusun anmasam adýný
Solsun alnýmýn gülleri de...
Belli ki bahar bitmiþ
Ya Allah...Ya Muhammet Ya Mekke...

Allah’ým yücesin
"Kul ol diye yarattým" buyurdun hep aklýmda
Öldüm
Ama belli ki bahar bitmiþ
Kara bulutlarýn gölgesi çöktü gözlerime

Allah’ým yücesin
Baþtan baþa maviye boyamak istedim
Elimde fýrçam ve boyam ama boyayamadým ki dünyayý
Ve açmaya yaramý geç kaldým Mekkeye...
Belli ki bahar bitmiþ

Belli ki bahar bitmiþ
Allah’ým yücesin
Neden söndürmek isterler güneþimi
Ey Mekke
baharýnda çiçek olayým
Açmaya yaramý geç kaldým..
Ey mekke
Denizine renk olayým

Neredesiniz göklerin yýldýzlarý neden soldunuz
Yer yüzünün çiçekleri gibi
Belli ki bahar bitmiþ
Ey ay ey yýldýz dilendim bir ýþýk yýllar yýlý..
Ve açmaya yaramý geç kaldým..
Mekkeye Medineye...
O güneþlere açsam yaramý...
Karanlýðýmý

Dilim lal þimdi
Belli ki bahar bitmiþ
Bu çölde bülbül aðlar gül aðlar
Mekke en güzel gül bana

Elim lal þimdi
Belli ki bahar bitmiþ
Allah’ým yücesin
Ben tarihde aþkýn okuyum
Varlýðýn en yokuyum
Cehaletin tokuyum
Zifiri gecenin akýyým
Neden geç kaldým Medineye
Neden yaramý açmaya geç kaldým...

Ben tarihde aþka yolcuyum
Ateþte yürümek gibi zor olsa da...
Asrým körsün...
Açmaya yaramý geç kaldým
Ah..

Ne ay ne yýldýz
Ülkesinde gönlümün þimdi...
Asrýn karanlýðý
Açmaya yaramý geç kaldým
Belli ki bahar bitmiþ

Ufka bakýp aðlasýn yolcu
Belli ki bahar bitmiþ

Kýþ gider bahar gelir
Gam gider sevinç gelir
Haddini bilmeyen bir gün bilir...
Güneþ gelince gider gece
Allah’ým yücesin yüce...
Bekleyeceðim yeni bir bahar
Yaþým kýrk

Yaþým kýrk olunca
Ne hoþ,
Mekkeye açtým yaramý
Açmaya yaramý geç kaldým
Ülkemin insanýnýn kaderi bu

Yaþým kýrk olunca
Ne hoþ bir sokakta fakir gönlüm
Baþ döndüren bir sokakta
Bir ýþýklý sokakta
Aþkýn yaylalarýnda

Allah’ým Yücesin yüce
Geç kaldýn yaraný açmaya hey Veysel ’im
Veyselin develeri vardý
Ya senin
Korkma kýnayanýn kýnamasýndan...
Bitmemiþ bir cümle gibi
Hikayesi önünde Veysel’in
Ve bir de develeri yok mu
Atsan atýlmaz satsan satýlmaz...

Yaþým kýrk olunca
Bülbüllüðün gizli kalacak deðildi gönlüm
Gülün kokusuyla yandýn gönlüm
Ateþ yakmak neymiþ dener sende
Kýþlar bahara döner sende

Yaþým kýrk oldu
Medine gül kokulu
Medine aþk okulu
Aþk hastanesi Medine
Açtým yaramý
Sevindi gönlüm
Þifa bulmuþ çocuk gibi yüzü

O ateþlerde yanan gönül
Hasretlerle yanan gönül
Bir arý oldun aþkýn medinesinde þimdi çiçeðini bulan...
Bir çocuk gibi annesini sarar gönlüm

Allah’ým yücesin yüce
Aþýk gönül aþkýn medine’sinde þimdi olmuþ kanatlý
Kelebek yüreklim bu baharda mutlu...
Gelmesin ayrýlýk vakti aðza sürülür en acý biber

Kara bahtýma aðlar gözüm
Kara bahtýma aðlar özüm
Otuz iki diþini sökecek
Otuz iki yýl için
Geç kaldý gönlüm
Gül sevgiye
Geç kaldý gül Medine’ye

Allahým yücesin yüce
Açmaya yaramý geç kaldým...
Geç kaldý aþkýn medinesine þu veysel gönlüm
Bütün gönüller Medine Medine derken
Veyseldi geç kalan o güneþe
Ama güneþlidir hýrkasý bile Veysel’in
Sosyal Medyada Paylaşın: