ne sonuna bahar, ne de baharýna ilk ol dalýnda tomurcuksa aþk sen topraðýn rengine, göðüne yediveren gün ol, bereket ol, güneþ ol, eþ ol
,
kaç yaprak, kaç bahar eksildik ömrümüzden görmüyor musun sokulamadýktan sonra yürek yüreðe dokunamadýktan sonra gözler, gözlere neyleyim nefesi
,
vakit henüz sen, seviþmek henüz aþk’ken en çýplak, en doðurgan halinle sür “seni seviyorum” diyen nefesini, nefsime sere serpe sana uzansýn dikenini gül bellediðim tüm yollar
,
parolasý da, iþareti de biz olsun aþka dair çerçevelerin sýnýrsýzlýk, doyumsuzluk olsun tendeki tüm kaçamaklar meyleyelim yüreðimizde kamburlaþan tüm “neyleyim” leri yaþamak çeksin canýmýz off… ölüm bizi henüz tek geçmeden
/
tutukluk yapýyorsa akýl, karýncalaþýyorsa kalp, mevsim, ister ayaz olsun, ister yaz ister ekim olsun aylardan ister nisan prangalaþmadan, özgürce her daim "seni seviyorum" diyebilmeli insan… . . .
//
ilhanaþýcýmayýsikibinyirmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.