Ada vapuru.

biliyorum.
artýk beni duyamýyorsun,
artýk beni göremiyorsun.
artýk benden çok uzaklardasýn sevdiceðim.
aþýlmaz mesafeler aramýza girdiler.
sessiz ve sensiz dünyamda þimdi,
var artýk sadece odama sinmiþ kokun,
seninle yaþanmýþ anýlar, hatýralar.
canlandý o eski günler hayalimde.
dönüp bakýnca yeniden maziye.
saçlarýn parlarken yaz güneþinden,
seninle beraber büyük tura çýktýðýmýz,
o muhteþem hayal adasýnda,
ilk defa tutarken elini,
sým sýký sýkmýþtýn avucumu.
bir daha hiç býrakma der gibi.

bostancý’dan bindiðimiz ada vapurunda,
bir elinde darbuka inletirken denizi,
hafiften çakýrkeyftin, yaslanmýþtýn omuzuma.
kör kütük sarhoþ olmuþtun sonra.
ben taþýmýþtým seni iskeleye kadar.
seni seviyorum diye baðýrýrken,
utanarak elimle kapatmýþtým aðzýný.
sonrasýndaysa vapurda sarýlarak,
bütün yol boyunca,
býrakmýþtýn kendini bana.

bir de þimdiye bak.
sen bilmiyorum nerelerde,
bense dönerek tam bir deliye,
bitmiþ tükenmiþ bir halde,
saçlarý sakallarý birbirine karýþmýþ.
bir köprünün altýnda ucuz þarap içerek,
ölmeyi bekleyen berduþlar gibi,
belki bir umut çýkar gelirsin,
alýr beni götürürsün diye dualar ederek,
bekliyorum sonumu.
bazen de tam tersine.
öylesine beddua ediyorum ki sana,
kötü bir kader gibi yazýlmýþsýn bana.
nereden çýktýn ki benim karþýma.
þu koskoca yusyuvarlak dünyada,
hiç bir þeyin farkýnda deðilsin belki ama,
gerçek katilim benim sensin aslýnda.
bu gün muhteþem bir gün.
çok güzel bir gün bu gün.
zaten þarabýmda bitti.
sana kavuþamadýktan sonra,
çok erken deðil, ölmek için bana.




. . . ismail oral . . .
Sosyal Medyada Paylaşın: