Anladým ki; ruhunu derin bir sükûn sarmýþ Heyecandan neþ’e den hiçbir eser kalmamýþ O deli haz nerede nerde o çýlgýn arzu Ýhtirasýn yerini sanki piþmanlýk almýþ
Ne ayrýlýðýn hüznü ne vuslatýn sevinci Buruk bir tebessüm var yüzümde çizgi çizgi Ateþle kelebeðin sona erdi ahengi Ayný dalda uç veren güller açmadan solmuþ
Kurudu akarsular tükendi koca deniz Ne fýrtýna ne dalga ne imbattan kaldý iz Ýlkbahar yaþanmadan sinsice bastýrdý güz Kaçýnýlmaz son diye, dedikleri de buymuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.