EFKÂR BASINCA...

Bahçemde açan gelincikleri öpüyorum
Papatyalar seni hatýrlatýyor
Buruk gönlün dar geçitlerinde
Þiirlerini kokluyorum sen varmýþcasýna
Afilli gülücükler yolluyorum
Baþýmda dönüp duran kýrlangýçlara
Unuturum hüzün sarsa da her yanýmý
Varlýðýn, içimdeki kor ateþin benim mutluluðum...


Kuþ cývýltýlarý arasýnda adýmlýyorum bahçemi
Ýðde kokularý alýp götürüyor uzaklara
Dudaklarýndan düþen naðmeler
Mektuplarýna serpiþtirdiðin özlemler
Tesellim oluyor seni düþlerken
Efkar basýyor yalnýzlýðýn sarhoþluðunda
Sýðýnacak bir gölge arýyorum
Gözlerinin mavi denizinde demir atayým diyorum...


Sayýsýný bilmem ne kadar ’’of’’’lar çektiðimi
Þimdi demli çayýndan bir yudum alsam
Baksam karþý ki Sultan daðlarýna
Alsam kalemi elime, yazsam þiirler
Saðnak yaðmurundan sýrýlsýklam ýslanýrken
Sarýlsam doyumsuz sevdana
Bayramýn keder yüklü anýlarýný silip atsam
Sabýrla beklediðimiz mutluluðun rüyasýna yatsam!


Zafer Direniþ
...

KARABULUT



Sosyal Medyada Paylaşın: