ÖYLESİNE ZAMANLAR

Sustuðum anlar da oldu.
Belki konuþtuðum zamanlardan
Daha çok þey anlattýðým, sustuðum anlar.

Anlatmadýklarým yüreðimin duvarlarýnda,
Üzerine kýrmýzý çizikler attýðým þeylerdi.
Anlatmaya çalýþtýklarým da,
Bir militanýn gece yarýlarý sokak duvarlarýna
Polislerle köþe kapmaca oynayarak
Yazdýðý þeylere benzerdi;
Yasak, kaçak þeylere…

Sen bir polis.
Ben bir militan,
Senden kaçarak,
Sana beni anlatan…

Senden kaçmak,
Gözlerinin içine bakarak susmak çok zordu.

Sustuðum anlar da oldu.
Belki konuþtuðum zamanlardan
Daha çok þey anlattýðým, sustuðum anlar.

Gördüðüm anlar da oldu,
Sende seni görmediðim kadar,
Bende seni gördüðüm anlar…

Göremediklerim göz kapaklarýmýn
Ýç kýsmýna resmedip,
Uyuduðum zamanlarda bile
Görmek istediðim þeylerdi.
Görmediklerim,
Zaten bakmadýðým þeyler…

Gördüklerim de,
Çok uzak diyarlarda da olsa,
Yüreðimde tuttuðum,
Bir çift göz bebeðinin içindeki
Hasretten ibaretti.

Gördüðüm anlar da oldu,
Sende seni görmediðim kadar,
Bende seni gördüðüm anlar…

Sustuðum anlar da oldu.
Belki konuþtuðum zamanlardan
Daha çok þey anlattýðým, sustuðum anlar.


29.11.1999
Sosyal Medyada Paylaşın: