istanbul’un üstünden seneler geçti
ne ben ona ne o bana alýþamadýk
geldiðim güne kadarmýþým
gerisi afet yýkým deprem
deva artýk neye yarar
.
hayatýn mý ömrü yoksa benimki mi bitti anlamadým
beddua desek bizi tutar korkarým
vakfem özlemeye durdu artýk
hatýrlarým akýp giden çaðlayýklarý
baðladým þu hayatý baðlamanýn baðrýna
çeþit çeþit vururum
taþlar filizlense
ayrýlýðýn sonu kara toprak mý
içimdeki maziler kendini tutsak etmiþ
duvarlar ezgi dolu içine çökmüþ bir bir,
paslandý
bu hayat bizi yaktý, yýktý da geçti
birkaç günlük latifi heyhat...
alelade fýrlatsam baþ yarar, o sabrým taþtý
umutsuzluðun göðü karanlýk
kara bulutlarý var
gün ayni gün
manalarýmýn üstadý oldu aþk
kafasýna göre yorar beni
örtümün altýna gizlenmesem de
kum gibi karanlýklarýn içindeyim
tuþ olmanýn tadý
damaklara çalýnmaya görsün
hayat memat can canan
hepsi sabah kahvaltýsý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.