öyle hiç kaybolup gitmedim aklýmýn kör kuyularýnda yani nasýl anlatsam ayaklarým hep yere bastý hep topraðý övdüm aþýk veysel’in dediði gibi... sanki mavi umudun deðil de, sadece gökyüzünün bir de denizin rengiydi havadan sudan bir renkti iþte / hayali.... tek bir keresin de / o sonsuz mavilikte o umut’un renginde kaybolurken rastladým kendime o da rüyam da... hayra yormadým onu da zaten.. nasýl yorulsun ki, yüksekten düþmek kötü kýrýlmadýk yerin kalmaz vallahi buna kalbinde dahil....
emine rezzan sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan sipahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.