İstanbul Ruhu

Solarken çiçeklerim ellerimde, dökülüyordu yapraklarý tane tane
Bir umut ýþýðý bekliyordum bakarken tekrar ellerime, dirilirlermi diye
Ama heyhat! hepsi bir tarafa daðýlýyordu geri dönmemecesine
Ýstanbul! geri geleceksen gel artýk kalmadý dizlerimizde derman

Fatih sana aþýkdý bu besteyi o yapmýþtý seninle çözmüþtü düðümleri
Ey þanlý ordu senmiydin burada yetiþtiren þanlý akýncýyý?
Savaþýrdýn kutlu bir dava uðruna verirdin herkese demet demet çiçekleri
Ýstanbul! geri geleceksen gel artýk kalmadý dizlerimizde derman

Bakarken sana hüzünle önümden geçti bir serçe
Uçuyordu kanat çýrpýyordu gökyüzüne özgürcesine
Özgürlüðü ondan mý öðrenecektim buðulu gözlerimle
Ýstanbul! geri geleceksen gel artýk kalmadý dizlerimizde derman

Severken seni en derinden yüreðimden, bir þeyler koptu gökyüzüne doðru
Sarýldým yine sana çýnar aðacým, köklerin yerin dibine doðru
Ve nihayet þakýr þakýr yaðmur yaðýyordu, oysa beni ýslatan gözyaþlarýmdý
Ýstanbul! geri geleceksen gel artýk kalmadý dizlerimizde derman

Düþüncemde sana ulaþmaya çalýþtým, tutarsýn hayallerinle ellerimden diye
Sense bakmýyordun yüzüme, alýndýnmý söyle Allah aþkýna söyle
Bizi býraktýn gittin yalnýzca , ne olur tut ellerimizden þefkatle
Ýstanbul! geri geleceksen gel artýk kalmadý dizlerimizde derman

Sitemim sana sanma, sen benim düþlerimin güvercinisin
Bil ki eðer sen gidersen, düþlerim yarým kalýr
Gel düþlerime gel ki düþlerim sevginle yatýþsýn
Ýstanbul! geri geleceksen gel artýk kalmadý dizlerimizde derman





Sosyal Medyada Paylaşın: