Bu Acı

Çýkmýyorsun þiirlerimin aklýndan,
ve ben ne zaman yazmaya baþlasam... -kendimi karalýyorum artýk!
Sana birþey daha anlatmak istiyor kalmemim hep.
Sanki iþe yarayacak gibi..
burasý sensizliðin dibi,
yeryüzüne ulaþmýyor haykýrýlanlar..
Týpký, sana ulaþmadýðý gibi..
Sesim kýsýlýyor bazen, kimseye anlatamýyorum halimi,
ve acýtýyor üstelik kýrýlanlar..
bu acýyý anlatmaya kelime yok iþte..
bu acý, sadece bu acý...

Senin yüzünden gözlerin bu kadar güzeldi..
Söylediklerin yüzünden sesini sevmiþtim,
Böyle olacak dediðin herþeyi,
ve biz baþaracaðýz diye biten cümleleri...
Biz neyi baþardýk sevgilim,
sanýrým yenilmeyi..
yanýmda olduðun kadar savaþtým herþeyle,
Hiçbir þeye yenilmedim.
Oysa sen gideceðin yere kadar yürüdün benimle..
Yolun ayrýydý,
Yolun bir baþkasýyla benimkinin aynýydý,
ama ayrýydý...
Yüzünü bile hatýrlayamýyorum artýk,
Mesela dudaklarýn nasýldý..?

Çýkmýyor iþte kelimeler sana,
aklýmdan çýktýn ama...

Ne diyeyim ulan! ne diyeyim..
Sen elimi býraktýn ben verdiðin sözlere tutundum..
Sen verdiðin sözleri unuttun,
ben elimle düþler kurdum yeniden..
Her birini artýk bende unuttum..
Gittiðinde saat kaçtý bilmiyorum..
Bir saate bakmak eksikti zaten..
Ve biiti iþte, tam bitmesini istediðin gibi..
Bitirdin demeye kýyamýyorum sana..
Belki gittin..
Ama bitirmedin...

Bitiremedik belki de senin bittiðini...!
Belki de..?

ybarskanmay 22:49 19.05.2020

Sosyal Medyada Paylaşın: