Beklemekle geçen ömrüm, Elbet bir gün bitecek. Yüreðimde çýrpýnan bu hasret, Canýmdan çekip gidecek. Ýlla ki sen diye atan kalbim, Bir gün topraða düþecek. Ýlla ki sana koþan bedenim, Düþtüðü yerde çürüyecek. Ýþte o zaman ne aþk ne hasret, Ben de hiçbiri kalmayacak. Ha bugün ha yarýn, Senin de saltanatýn son bulacak. Umudum yok zaten, Artýk seninle olmaya. Umudum yok, Huzura mutluluða kavuþmaya. Ama zaman geçiyor, Bu yüzden eminim, Ýlla ki bir yol bulunacak. Mahþer gününde etrafýmý, Ya daha büyük bir dert, Ya daha çok hasret saracak. Kim bilir belki de; Yaradan çektiklerimi günahýma sayacak. Demem o ki ya cehennem, Sen olup beni yakacak, Ya da cennet, Bana varlýðýný yaþatacak. Ama eminim, Artýk bir þeyler deðiþecek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.