GÖNÜL ÇINARI

Ötüþürdü bülbüller hep dallarýnda
Eksik olmazdý baharý da , sýcaklýðý da
Kýþ bilinmezdi ahiri zamanýn da
her yer yemyeþil ömür pýnarýnda
Uzaktý kar taneleri bedenine
Tuzaktý yaðmur zerrecikleri kalan nefesine
Gönül çýnarý kök salmýþtý ümitlere
Çiçekler açardý bir tatlý söze vede göze
Düþünürdü hep kendine kýymetli bir koku
Oda istemezdi böyle bir sonu
Sadece gölgesinde duran hoþ bir doku
Ýþte o zaman yaþadý gerçek þoku
Ama evler için baltalanmýþ günlerce
Geç fark etmiþ sessiz zulmü hecelerde
Berduþ misali kaymýþ ömrü yýldýzý
Beyhudeymiþ dünyanýn okunuþu
Bedeni taþýnmakta hayalet gemiye
Bir bilinmezlik limaný düþüncesiyle
Dilinde yanýk türkü burnunda gül kokusu
Aklýnda bir çift kumruyla ölüyor iþte
Gönül Çýnarý ...

Sosyal Medyada Paylaşın: