Ne tuhaftýr þu insan, Sevinince yaþamak, Üzüntüde ölmek ister. Hayat, keyfimizce deðiþse, Her gün kaç defa ölür, Kim bilir, kaç yaþardýk.
Ne tuhaftýr þu insan, Mutlu iken yapmak, Öfkede yýkmak ister. Düzen, keyfimizce deðiþse, Her gün kaç defa yýkar, Kim bilir, kaç yapardýk?
Ne tuhaftýr þu insan, Sevince beraber, Býkýnca ayýrmak ister. Duygu, keyfimizce deðiþse, Her gün kaç defa sever, Kim bilir, kaç ayýrýrdýk?
Aceleci, nankörüz, Nem kaparýz havadan. Hem bakar, hem de körüz, Bilmez mi ki Yaradan? Ýyi ki de sormuyor, Sorsa gör neler derdik, Her saniye reddeder, Bir de kabul ederdik.
Abdullah Haktankaçmaz (Vaveyla adlý Þiir kitabýmdan) ah6334@gmail.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah Haktankaçmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.