Bir romanýn hacmini gözünde büyütüyorsan o romana hiç baþlamamak diðerlerine sadakatini yerine getirir, bir binanýn tepesine çýkýp diðerlerine kendini inandýrmak kimi zaman atla hadi baðrýþlarýyla bir hayatýn aslýnda öyle olmadan son bulmasýdýr zaten, ayný anda defalarca ölüm kendi sessizliðinde ýslýk çalar üstünkörü üstelik sadece kuþlara kuþlarýn bile anlamadýðý, binanýn tepesine yükseldiðin gibi bir ses yükselir çürümeye ramak kala içinden seni anlayan kimse var mýdýr acaba biraz da anlaþýlmaktan utanmak deðil midir suskunluðun, bir binanýn tepesine yükseldiðinizde hayatýn ne kadar da alçak olduðunu film karelerini zihninizde birleþtirmeden izlersiniz ne yaþamýnýz sinemadýr ne yaþamanýz, yerdeki kablolara basmamaya özen göstererek son bulur görselliðinizin hikayesi görmekten baþka nedir ki insan, bir binanýn tepesinden alçalýrsýnýz kendi romanýnýzýn hacminden baþka hiçbir þey ifade etmez çatýya çatýda çatýdan...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.