am iki bin dört yýlýndan beri
Þu gönlümde ana oldun can bacým
Anamý kaybedip yetim düþeli,
Dertlerime ortak oldun can bacým..
Köyde beraberdik taþ duvar evde
Çareler aradýk o yaþta derde
Gündelikçi olduk o günler bir de
Sen benimle dert taþ oldun can bacým..
Altmýþýn sonunda gurbete geldin
Gündelik iþlerle günleri sav dun
Yetmiþli yýllarda yuvaný kurdun
Ali beye yoldaþ oldun can bacým..
Ýki bin dokuz da düzen daðýldý
Dostumdan çok düþmanlarým var idi
Ýstemezler bir huzuru çok gördü
Yanýmda hep saðlam durdun can bacým..
Beþ yýldan beridir derdi çekerim
Sellere karýþýr þu didelerim
Hoyratlar elinde tüm emeklerim
Çaresine ortak oldun can bacým..
Can Hasan’ým ben ümitsiz deðilim
Zor yollardan geçtim, iyi bilirim
Þu garip gönlümün köþkünde yerin
Ablam idin, anam oldun can bacým..
Hasan Erkýlýç
Ankara, 22 Nisan’^2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.