İÇİMDEN GÖKYÜZÜ GEÇİYOR

ey sevgili
gurbet þehirlerinin ardýndan el sallayarak
bir tutam hasretle yýka özlemlerimi

sana dair gemiler demir aldý
gönlümün rýhtýmýnda
yakamozlar yandý
giz dolu denizin derinliðinde

içimden gökyüzü geçiyor
içinde tek yýldýz sen
gitme orada kal desem
nefesini çekme o gökyüzünden
determinist düþüncelerin dokularýnda
býrakma beni

þimdi kýrgýnlýklarým aðlýyor
dilsiz bir menbanýn derinliðinde

azýlý bir savaþçý gibi
özlem’in çarpýþýyor damarlarýmda

memleket kokusu sinmiþ rüzgarlarýma
ocakta tüten ateþ gibi
yeni piþen ekmek kokusu gibi
geliyor kokun
bir türlü tadýna varamadýðým

koyu kumral bir yörede kayýp gibisin
ne denir bilmem
sen yüreðime mahcupluðumsun
ecnebi bir türkü dudaklarýmý yakýyor hasretinle karýþýk

þimdi içimdeki gökyüzü aðlýyor
mevsimleri bozguna uðratýp
hadi uzaklardan sýyrýlda gel
Özgürlüðü önüne katýp

Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: