ANNEN ÖLDÜÐÜNDE.... Bütün kemiklerin birden kýrýlýr, Annen öldüðünde Sen enkaz altýnda kalýrsýn. Lal olursun... Kör olursun.... Baðlanýr kollarýn, Tutulur dillerin , Kitlenir akýl odasýnýn kapýsýnda Düþüncesiz olursun Annen öldüðünde... Kimseciklere, Dökemezsin içini. Susarsýn...... Boðum boðum dizilir, Boðazýnda kelimeler... Annen öldüðünde .... Baðlanýr dillerin, Düðüm düðüm çözülmez, Konuþamazsýn... Sessiz hýçkýrýklarýn, Yanký yapar, Gecenin karanlýðýna... Kara saðýr geceler duyar da Duymamazlýða gelir. Analý insanlara, Hasetlenirsin içten içe... Saklar sýrrýný, Gözyaþlarýn, Yastýðýn, yorganýn.... Bilmezler de O çocuk ruhunda Kanayan yaralarýnýn Kabuk baðlamadýðýný.... Çok terliyor bu geceleri Derler zaman geçer, Yýllar büyür Kocaman bir yetiþkin olursun Sen öpecek el bulamazsýn, Sarýlacak bir ana kucaðý Koklanacak bir ana kokusu Koynunda bir sýðýnak Yatacak bir diz bulamazsýn Annen öldüðünde...