ANAM
(Fasl-ý Muhabbet Þiiri)
Karþýlýk beklemez verdin sevgini
Sevgisi bitmeyen pýnarsýn anam.
Peygamberler öyle ücret istemez
Emeði meccanen sunarsýn anam.
Çocuk iken hep sýrtýnda taþýrdýn
Koyunlarý saðýp sütü piþirdin
Yaðmurda ýslanýp bazen üþürdün
Kývranýp ateþten yanarsýn anam.
Kanatsýz meleksin daha ne deyim
Evlatlýk borcumu nasýl ödeyim
Hoþnut etmek için hizmet edeyim
Hizmetim yeter mi, sýnarsýn anam…
Doðduk ilk öðretmen idin bizlere
Emeklerken destek oldun dizlere
Yol gösterdin ýþýk oldun gözlere
Karanlýkta bize fenersin anam.
Fedakârlýk yapýp hep bize verdin
Bizler için zora göðsünü gerdin
Neyin var neyin yok ortaya serdin.
Acýyý, bal gibi banarsýn anam.
Kokun misler gibi eve sinersin
Evde pervaneler gibi dönersin
Evvel Allah her güçlüðü yenersin
Çözüm üreten bir hünersin anam.
En küçüktüm evde, hiç büyümedim
El bebek gül bebek zýlgýt yemedim
Ecel gelmiþ idi kal diyemedim
Kevser havuzundan kanarsýn anam.
Mezarýn köyümde, babam da orda
Ölürsem beni de defnedin burda
Bir gedik açýldý, ev denen ‘sur’da
Dökülen taþlardan sinersin anam.
Ana gibi eþsiz unvan verilmiþ
Ayaðýn altýna cennet serilmiþ
Sana ‘öf diyen’ler daim yerilmiþ
Behlül hayýrsýzsa kýnarsýn anam.
10.05.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.