BAHARLARI BİTİRMEDEN...

Uzaklarda geceleri saymakla bitiremedim
Deli fýrtýnayla azgýn dalgalarla boðuþtum
Okyanus’un hýrçýnlýðýna yorgun düþtüm
Kumsallarda býkmadan hayallerini aradým
Yaðmurlar altýnda aþkýnla ýslandým
Aþkýn gözyaþlarýný yoluna sebil ettim ben!

Öylesine açým ki gözlerinden fýþkýran aþka
Vuslat muþtusu duygularým hazana döndü
Savrulup gittim meçhule kuru yaprak misali
Kavrulup köz oldu hasret yarasý yüreðim
El vermez engin daðlar, yanmýþým sevdana
Kardelenler gibi boyun büktüm yalnýzlýðýma...

Güneþim, Ay’ým, dermaným, her þeyimdin
Gül dalýnda açan masnavi gülümdün
Gülüþlerinde ömrüme ömür katanýmdýn
Yarim diyerek ince beline sarýldýðýmdýn
Ela gözlerinden doðan mektabýmdýn
Gönlümü okþayan, dudaklarýmda yarenimdin...

Þimdi çok uzaklardasýn sevdamýn yanýðý
Kaç günlük ömrümüz kaldý ki þu dünyada
Karlý daðlarý aþýpta gelsem zaman bitmeden
Sen mahkum, bense yalnýzlýðýmla kavgalý
Kan çanaðý gözlerim, dinsin gayri açýlarým
Gel, baharlarý bitirmeden kollarýna atýlayým...

Zafer Direniþ
...

ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın: