İstiklâl Harbi
Son defa dönüp baktý yüzüme
Kollarýnda zincir
Sýrtýnda kýrbaç yarasý
Çekip düþürdü zalim
Kýrýldý kollarý
Dizler kanadý,
Anadolu’m,
Anadolu’m için, için aðladý!
Ýçti toprak, içti.
Aldýrmadan acýya.
Dayanmam gerek, dayanmam dedi.
Karnýmdaki sancýya…
Hasta adam diyordu.
Hasta adam!
1853’te.
Rus Çarý Nikolas,
Ýngiliz elçiye …
Kollarýnda zincir,
Sýrtýnda kýrbaç yarasý.
Çekip düþürdü zalim
Yürekler kanadý,
Bir uçtaan bir uca
Anadolum,
Anadolu’m kana boyandý,
Tahtý sarayý býraktý mahý.
Anadolum periþan duyulmaz ahý.
Kör olasý dünya söylemez vahý.
Kan revan içinde gömülse,
Gömülse dahi.
Alýþmýþtý sýrtý her gün dayaða.
1919’da kalktý ayaða.
Sancýlar içinde kývrandý toprak.
Kývrandý toprak, kývrandý.
Kan ile can verdi yiðit anasý,
Kükreyip fýrladý,kükreyip fýrladý
Sarý saçlý,mavi gözlü
Babasý…
Ant içti bir karýþ
Bir karýþ toprakta
Ata’n.
Kan çanaðý yürek, kan çanaðý yürekte
doðuyordu Vatan...
Ýstiklal Harbi’ydi doðumun adý.
Diz çöktü zalim, diz çöktü,
Mehmed’e yalvardý.
Savaþýn kartalý ,Mavi gözlü Ata’ndý.
Pençe pençe topraða,
Pençe pençe,
Kan verdi, suladý...
Armaðan etti dünyaya,
23 Nisan’ý,
Kurtardý zincirden,
Kurtardý Hasta Ýnsaný!
Kaldýr da bak göklere,
Kaldýr da bak.
Çekme yasýný.
Al Bayrak ta gör,
Gör özgürlük þanýný.
Bitti sancý, bitti,
Yoruldu beden!
Hain düþmaný, Hain düþmaný
Kovuyor deden...
Diz çöktü dünya,
Diz çöktü 1920’ de
Bitmeyen akþamýn,
Bitmeyen akþamýn,
Güneþi doðdu.
Kan kustu dereler,
Sustu, duruldu,
29 Ekim, 29 Ekim 1923’te ,
CUMHURÝYET kuruldu…
Bu þanlý toprak,
Neleer gördü neler.
Ancak onlar bilir! Onlar bilir.
Topraða düþen ERLER..
Ýþte VATAN, iþte BAYRAK
Dünya duysun, bitsin merak.
Mehmed’im býyýða vurunca tarak.
Alýnlar gerildi,
Dudak yýrtýldý!
Yüce Türk Milleti, Yüce Türk Milleti
Esaretten kurtuldu...
Memik Kömekçi
27.05.2015 (Kilis)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.