Ben bir söðüt aðacýyým,
bozkýrýn orta yerinde
þehirden uzak
baþýma buyruk
heybetli gövdem
köklerim derinde
kýyýmdan dere geçer
ninni söyler þýrýltýsý
gecenin orta yerinde.
Ben bir söðüt aðacýyým
bozkýrýn orta yerinde
tepemde sýcak
bir yiðit dinlenir
ferah gölgemde
sallanýr yapraklarým
yaný baþýmda rüzgâr
yiðidin dilinde bir türkü
þen þakrak bulunmaz efkâr
Ben bir söðüt aðacýyým
bozkýrýn orta yerinde
dimdik ayaktayým
geçen senelere inat
gölgelerim serinde
dallarým suya uzanýr
yiðidin dilinde bir naat
þefkatli yüreði
oluyor sevdiðine kol kanat.
Ben bir söðüt aðacýyým
bozkýrýn orta yerinde
bir þeyler biliyorum
yaz gecelerinde
Ateþ böcekleri fink atýyor
sessizce yakýyorlar ýþýk
yapraklarýmýn altý karanlýk
bir þeyler kýpýrdanýyor
yerde çýrýlçýplak iki aþýk.
Ben bir söðüt aðacýyým
bozkýrýn orta yerinde
etrafým yeþil hasýr
akan derenin sesinde
kenetlenmiþ ellerinde nasýr
geceyi yorgan beni çatý yapmýþ
mutlu, umutlu, fakir ve çýplak
ahenk içinde kýz oðlana
Esas oðlan kýza tapmýþ.
Çaylak
Umut Dünyasý Karalama Þiir Defteri
Ankara - Mayýs 2020