Freni tutmayan bir kamyon gibi
Dere tepe gidiyoruz çaresiz
Söz anlamaz bir acemi yüzünden
Tepe taklak gidiyoruz çaresiz..
Fakirin oyuyla baþa geldiler
Görgüsüzce zevki sefa sürdüler
Olanca garibin hakkýn yediler
Göz kapandý, diller sustu çaresiz..
Aydýnlardan baþladýlar kýyýma
Temel taþý uðrattýlar yýkýma
Adeta geçtiler düþman safýna
Bilmeyenler bunu yuttu çaresiz..
Memleketi tam ikiye böldüler
Þu sizdendir, bu bizdendir dediler
Kendinden olmaza sövüp, saydýlar
Yazýk, hesaplarý tuttu çaresiz..
Ailesine özel saraylar kurdu
Meydaný boþ buldu, voleyi vurdu
Ne hale getirdi güzelim yurdu
Aklýmýza yazacaðýz çaresiz
Can Hasan’ým bu çark böyle dönemez
Hanedanlar bu düzeni süremez
ahirette bile hesap veremez
Biz hesabý soracaðýz çaresiz..
Hasan Erkýlýç
Ankara, 12 Nisan’ 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.