Suskun duvarlar halime şahittir!
Nasýl söylesem i þimdi içim elvermiyor
Gönlüm hicranýn ile hasretini demliyor
Can bizarlýðýnda hisleri harman ediyor
Ruh sakinliðinde kalbi acýyla sýzlatýyor
Senden gayrý halin baharý çok sarardý
Çiçekler kurudu rengârenk açmaz oldu
Umutlar, gözyaþlarýyla sicim gibi yaðdý
Toprak, varlýðýn adresinde seni anlattý
Anladým ki seni bu kadar sevmemeliyim
Hasretinin acýsýyla nefesi vermemeliyim
Caný müddetinden ziyade dilememeliyim
Kaný hükmüyle kalbin sahibine vermeliyim
Þimdi sensizim fersiz gözlerimi neyleyim
Þefkatinin gölgesinde serinliðe hasretim
Artýk ben yaþayan ölüyüm cananý neyleyim
Sevginle, silinmeyenlerinle ben seninleyim
Gittin sessizliðinde çaresizce caný verdin
Bilemezdin, ziyadesiyle sen ömür dilerdin
Muhabbetliydin hamiyetinle ne himmettin
Þimdi ölümün adresi olarak mezara girdin
Sensiz hanem, gönül parem ne kadar yalnýz
Yataðýn mahzunluðunda gözyaþlarýný anarýz
Hasretinle varýz, gecenin ýssýzlýðýna yanarýz
Seni yokluðuna, soluksuz duvarlara anlatýrýz
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.