Yoktuk dünyada , Sen getirdin . Yemedin yedirdin , Ýçmedin içirdin .
Duymadýk bir gün, Allah’a isyanýný . Hep içine attýn , Fark ettirmedin çektiklerini .
Bir gün seni anmak, Deðil bu sevgin bil . Yirmi dört saat aklýmdasýn , Yapamadýk bir þey yaptýklarýn karþýsýnda .
Aklým erdikçe þaþarým , Sende ki bu sabýra . Yük gelmedi babam,bizler. Hep verdin kendinden .
Yazmaný açýnca gördüm saçlarýný, O ak saçlar neler çektiðinin ispatý . Yýpratmýþken seni seneler , Hala sevgini eksiltmedin üzerimizden ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Özaydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.