Yokluklar içinde harabe evde Bir köþede oturup aðlardý Yalnýz yaþýyordu kimsesiz sahipsiz kalmýþtý garip Ne halini soran olurdu Nede anlayan yokluklar içinde kývrandý garip yataðý taþ idi yorgani çile hiç birzaman getirmez dile Bir gün yolum düþtü Bu harebe eve halini hatrýný sorayim dedim oturdu bir taþa ýslandý gözü bi okadar maðrur manalý sözü Sevdaya yaralý kanýyor özü ufuklara dalýp takýldý gözü yüreðimi yaktý garibin sözü buruk bir vedayla ayrýldý garip yýllar geçti aradan yine yolum düþtü garibi görmeyi istedi gönlüm evi viraneydi yýkýlmýþ kimse yoktu içinde biraz ilerledim buruk biçimde bir mezar duruyor tepe baþýnda yaklaþýp bir dua edeyim dedim mezarý görünce yandý yüreðim bir garip yatýyor ey yolcu yalnýz yaþayanlar anlar garibi bir garip doðdu bir garip öldü bu dünya gariplerin dünyasý kendi gibi garipti mezarý virane kalmýþtý bir ömür yüreði onu yaradana dönmüþtü garip
Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜLYA CEPNİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.