Geçmişteki zaman.

yaramaz küçük bir çocukken,
yan bahçeden çaldýðým eriklerden,
þimdi marketlerde satmýyorlar.
annemin ekmeðe sürdüðü salçalardan,
galiba artýk yapmýyorlar.
bütün mahalle çocuklarý hep birarada,
koþarak tozlarýný yuttuðumuz sokaklarda,
var artýk model model, sýra sýra arabalar.
goller attýðým dayak yediðim arsaya,
diktiler yedi katlý bir apartman.
çoluk çocuk sokaktaydýk gecelere kadar.
yoktu þimdi ki gibi bilgisayar.
oturalým baþýnda sabaha kadar.
hýzlý bir internet aðý vardý gerçi.
kulaktan kulaða fýsýltýyla çalýþan.
sokaklar evimiz, dünyamýzdý semtimiz.
elimize geçince üç beþ kuruþ,
bir simit bir de gazoz.
en büyük keyfimiz.
varlýk içinde yokluk deðil,
varlýðýmýz vardý bizim yokluklarýn içinde.
bakýnca gök yüzüne günün her saatinde,
her zaman güneþi görürdük biz.
çok iyi yaþadýk aslýnda.
siz ne derseniz deyiniz.

. . . ismail oral . . .
Sosyal Medyada Paylaşın: